Alle held vinbegeret sitt i vêret og syng første delen av hallél:
|
Lefikhákh anáḥnu hajjabím lehodót lehallél lešabbéaḥ lefa’ér leromém lehaddér ulkallés lemí šeŋasá là’aboténu velánu et kól hannissím ha’éllu: hóṣi’ánu méŋabdút leḥérút umiššìŋabúd lig’ullá mijjagón lesimḥá umé’ébel lejom tób umé’afélá le’ór gadól venomár lefanáv halelujáh! Por tanto nos obligados para loar, para engrandeseer, para alabar, para afermosiguar, para enaltecer, para exaltar, y para enxalçar, al que hizo à nuestros padres y à nos à todos los milagros los estos: saconos de servicio en alforria, y de sujecion à redemcion, y de ansia à alegria, y de luto à dia bueno, y de tiniebla à luz grãde y diremos delãte del, Aleluyah. |
לְפִיכָךְ אֲנַחְנוּ חַיָּבִים לְהוֹדוֹת לְהַלֵּל לְשַׁבֵּחַ לְפָאֵר לְרוֹמֵם לְהַדֵּר לְבָרֵךְ לְעַלֵּה וּלְקַלֵּס לְמִי שֶׁעָשָׂה לַאֲבוֹתֵינוּ וְלָנוּ אֶת כָּל הַנִּסִּים הָאֵלּוּ הוֹצִיאָנוּ מֵעַבְדּוּת לְחֵרוּת וּמִשִּׁעֲבוּד לִגְאֻלָּה מִיָּגוֹן לְשִׂמְחָה וּמֵאֵבֶל לְיוֹם טוֹב וּמֵאֲפֵלָה לְאוֹר גָּדוֹל וְנאמַר לְפָנָיו הַלְלוּיָהּ׃ |
|
Derfor skyldar vi å takke, å synge, å prise, å ære, å sette høgt, å forherlege, å signe, å stige opp og hylle Den som gjorde alle desse undra for foreldra våre og for oss: Han tok oss frå slaveri til fridom, og frå slavelenker til frigjering — frå sorg til glede, og frå sørging til høgtidsdag, frå bekmørkret til eit stort lys; og lat oss seie i åsynet Hans: Hallelujah! | |
|
|
| |
| ||
|
|
| |
| ||
* * *
Vi lenar oss til venstre og drikk minst 2/3 av det andre begeret vin (el. druejuice).
[Aškenazím seier berakháen for vin først.]
Vi heller vatn over begge hendene frå handledda til fingerspissane: Først to gonger over høgrehanda, deretter to gonger over venstrehanda. Så seier vi denne berakháen føre vi tørkar hendene:
|
Barúkh attá Adonáy, Elohénu mèlekh háŋolám, ašèr kiddešánu bemiṣvotáv veṣivvánu ŋal netilàt jadájim. Bẽdito tu .A. nuestro Dio Rey del mundo, que nos santificó en sus encomendanças, y nos encomendò sobre limpieza de manos. Velsigna er Du, Evige, vår Gud, herskar over Universet, som helga oss med boda Sine og baud oss å vaske hendene. |
בָּרוּךְ אַתָּה יהוה אֱלהֵינוּ מֶלֶךְ הָעוֹלָם אֲשֶׁר קִדְּשָׁנוּ בְּמִצְוֹתָיו וְצִוָּנוּ עַל נְטִילַת יָדָיִם׃ |
Vi tørkar hendene.
Leiaren tek opp den øvste maṣṣáen og seier denne berakháen:
|
Barúkh attá Adonáy, Elohénu mèlekh háŋolám, hammoṣí lèḥem min ha’áreṣ. Bẽdito tu .A. nuestro Dio Rey del mundo, el sacan pan de la tierra. Velsigna er Du, Evige, vår Gud, herskar over Universet, som gav brød or jorda. |
בָּרוּךְ אַתָּה יהוה אֱלהֵינוּ מֶלֶךְ הָעוֹלָם הַמּוֹצִיא לֶחֶם מִן הָאָרֶץ׃ |
Dei som ikkje les høgt sjølv svarar:
|
Amén. |
אָמֵן |
Vi går rett vidare utan å eta av maṣṣáen.
Leiaren tek opp maṣṣáen som vart delt i to tidlegare og seier denne berakháen:
|
Barúkh attá Adonáy, Elohénu mélekh haŋolám, ashér kiddeshánu bemitsvotáv vetsivvánu ŋal akhilát maṣṣá. Bẽdito tu .A. nuestro Dio Rey del mundo, que nos santificò en sus encomendanças, y nos encomendó sobre comer cenceña. Velsigna er Du, Evige, vår Gud, herskar over Universet, som helga oss med boda sine og baud oss å eta maṣṣá. |
בָּרוּךְ אַתָּה יהוה אֱלהֵינוּ מֶלֶךְ הָעוֹלָם אֲשֶׁר קִדְּשָׁנוּ בְּמִצְוֹתָיו וְצִוָּנוּ עַל אֲכִילַת מַצָּה׃ |
Dei som ikkje les høgt sjølv svarar:
|
Amén. |
אָמֵן |
Leiaren et ein bit, og bryt så av bitar på storleik med ein oliven og deler ut til alle som er til stades. Vi et maṣṣábiten. Vi lener oss ikkje til venstre når vi et maṣṣábiten.
Leiaren tek ei klype marór på storleik som ein oliven, dyppar maróren i ḥaróset og seier:
|
Barúkh attá Adonáy, Elohénu mélekh haŋolám, ashér kiddeshánu bemitsvotáv vetsivvánu ŋal akhilát marór. Bẽdito tu .A. nuestro Dio Rey del mundo, que nos santifico en sus encomendanças, y nos encomendo, sobre comer amargura. Velsigna er Du, Evige, vår Gud, herskar over Universet, som helga oss med boda sine og baud oss å eta bitre urter. |
בָּרוּךְ אַתָּה יהוה אֱלהֵינוּ מֶלֶךְ הָעוֹלָם אֲשֶׁר קִדְּשָׁנוּ בְּמִצְוֹתָיו וְצִוָּנוּ עַל אֲכִילַת מָרוֹר׃ |
Dei som ikkje les høgt sjølv svarar:
|
Amén. |
אָמֵן |
Leiaren et marór, og gjev marór til dei andre.
Og leiaren tek av den tredje maṣṣáen, som enno er heil, og tek ḥazèret og legg på og dyppar det heile i ḥaróset, og seier:
|
Zékher lammikdásh keHillél, sheamár: ŋal maṣṣót umromím yokhluhú. Memoria al santuario como Hilel, que dixo: sobre cenceñas y amarguras lo comeran. |
זֵכֶר לַמִּקְדָּשׁ כְּהִלֵּל דְּאָמַר עַל מַצּוֹת וּמְרוֹרִים יאכְלוּהוּ׃ |
|
Eit minne frå Tempelet ved Hillel, som sa: «På usyra brød og bitre urter skal de eta det [påskelammet].» | |
Vi et middagen. Hovudretten kan vera fårekjøtt blant sefardím. Aškenazím et ikkje fårekjøtt under séderen.
Leiaren tek fram afikómenen (biten som vart brote av den midterste maṣṣáen tidlegare) og et ein bit så stor som ein oliven. Leiaren deler så ut liknande bitar til alle som er til stades. Når ein har ete sin bit av afikómenen, så har ein ikkje lov å eta meir under sederen.
Skrivarstuå
©2000–2005
Olve Utne
Oppdatert (Updated)
15. september 2005 /
11. elúl 5765